gedron-ken had. "Ik dacht dat je opgehouden was met drinken, dit valt me van je tegen. Zeker als we een klus gaan klaren heb ik liever dat je nuchter bent. Zeker na de vorige keer."Arie dacht na, hij was inderdaad al eens van het dak af gelazerd toen hij gedronken had. Dit was geen goed idee. “Maar ik had ook alleen maar wat gedronken omdat ik zo zenuwach-tig was.”, verontschuldigde hij zich tegenover Bertus. Die keek hem een keer kwaad aan en zei, “Dan ga je toch niet mee.” Arie moest daar niet aan denken. Die Bertus zou hij nog wel een keer op zijn nummer zetten.In versnelde pas liepen ze naar de haven. Het was donker, aarde donker. Alleen de sterren aan de hemel gaven wat licht. Ze liepen langzaam naar de containers die huizenhoog omgestapeld waren. Aan het einde stond de een container. Bertus kon niet zien welke kleur hij had, het was te donker. Arie zei: "Dit is de container die John bedoelde." Bertus keek op zijn horloge, half zes, het begint straks al licht te worden. Veel tijd was er niet meer. Hij plaatste het breekijzer tussen de deur en het slot. Met een krachtige ruk brak het slot zonder al teveel lawaai. Arie schrok en deed een stap opzij. Bertus bleef koel staan, iets waar hij later spijt van kreeg. Er klonk geen geluid, het volgende moment greep Bertus met beide handen naar zijn hoofd en viel achterover.Ans werd wakker en zag de lege plaats naast zich. "Vreemd." dacht ze. "Normaal is hij niet zijn bed uit te branden. Hij zal wel een belangrijke zaak hebben." Ze rekte zich uit en liep richting de douche, maar bedacht zich, ze wilde eert een kopje koffie drinken. Beneden lag een briefje van Bertus:"Ik ben met Arie naar de haven, vanavond MOET het gebeurt zijn, anders is het te laat." "Oh mijn God.” dacht Ans wanhopig “Hij gaat het echt doen. Hoe moet ik het nu nog verborgen houden? Eerst moet ik de rest bellen""Joost, wat doe jij hier?!" schreeuwde Arie iets harder dan hij had gewild. "S...
